29 Απριλίου – 8 Οκτωβρίου 2010 / Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης
Στο πλαίσιο της PhotoBiennale 2010
Το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, με την υποστήριξη του Goethe-Institut και της DZ Bank, εγκαινιάζει την έκθεση της διακεκριμένης Γερμανίδας φωτογράφου Inge Rambow, «Niemandsland», η οποία παρουσιάζεται σε διάλογο με την έκθεση του βραβευμένου Έλληνα φωτογράφου Νίκου Μάρκου, «Τόπος. Πτυχές του Χώρου», μια παραγωγή του ΜΦΘ.
Η έκθεση του Νίκου Μάρκου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο της PHotoEspaña 2009, στην πόλη Cuenca της Ισπανίας. Η έκθεση περιστρέφεται γύρω από την έννοια της αναζήτησης και επικεντρώνεται στα ταξίδια του δημιουργού στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται για μια τυπική παρουσίαση της Ελλάδας με τα συνηθισμένα στερεότυπα. Συναντούμε τοπία – φυσικά και αστικά – που αποκαλύπτουν τη μοναδικότητα της χώρας και τη διαφορετικότητα της ως προς την ίδια της την εικόνα αλλά και ως προς το ευρωπαϊκό στοιχείο. Αλλά περισσότερο απ’ όλα, σ’ αυτές τις έγχρωμες εικόνες φτάνουμε σ’ έναν «Τόπο» σύνθετης απλότητας: όλες οι εικόνες εκ πρώτης όψεως φαίνονται απλές, αλλά έχοντας κατανοήσει το ρόλο της λεπτομέρειας που είναι ενσωματωμένη στο σύνολο των έργων, μας δίνεται η δυνατότητα των πολλαπλών αναγνώσεων και η πρόσβαση σε έναν τόπο, όπου οι αποχρώσεις ανασυνθέτουν το νόημα ξανά και ξανά.
Με έναν ιδιαίτερο τρόπο η Inge Rambow απεικονίζει τοπία και περιοχές οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις δεν θα προσέλκυαν το ενδιαφέρον μας. Μέσα από τα έργα της μας καλεί να περιπλανηθούμε στη «Χώρα του Ποτέ» (Niemandsland): αφιλόξενες περιοχές, τεράστιες έρημες εγκαταλελειμμένες βιομηχανικές εκτάσεις στο Σκόπαου και τα περίχωρα της Λειψίας, απογυμνωμένοι λόφοι αλλά και μέρη που φέρουν επάνω τους ίχνη μιας σημαντικής ιστορικής στιγμής, όπως το γιγαντιαίων διαστάσεων ορυχείο επιφανειακής εξόρυξης λιγνίτη στην πρώην Ανατολική Γερμανία, συνθέτουν τις εντυπωσιακές εικόνες της. Όπως λέει η ίδια η δημιουργός: «Επικεντρώνομαι σε καθημερινές, τετριμμένες, υπό του μετρίου περιοχές, στην πραγματικότητα “μη-τόπους”, οι οποίες διαφεύγουν συχνά της προσοχής μας καθώς θεωρούμε ανάξιες ενδιαφέροντος. Αυτές οι περιοχές μπορεί να είναι ενδιάμεσες ζώνες, προάστια, χερσότοποι, εργοτάξια, εγκαταλελειμμένες βιομηχανικές περιοχές ή περιοχές που έχουν τύχει πλήρους εκμετάλλευσης και οι οποίες έχουν ανακτηθεί – «Ερημότοποι» υπό την ευρύτερη έννοια».